تأثیر عصاره پانکراس بر تمایز سلول های ترشح کننده انسولین از سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش کوچک آزمایشگاهی

زمینه و هدف: با دیابت نوع یک در نتیجه ی تخریب خود ایمنی سلول های بتای جزایر پانکراس ایجاد می شود. مطالعات اخیر نشان می‌دهد بسیاری از انواع سلول های بنیادی می توانند به عنوان منابع احتمالی برای به دست آوردن سلول های قابل پیوند تولید کننده انسولین (IPCs) در نظر گرفته شوند. در این مطالعه تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان به سلول های مولد انسولین با استفاده از عصاره پانکراس موش مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی از سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش کوچک آزمایشگاهی برای تمایز به سلول های انسولین ساز استفاده شد. سلول های تمایز یافته با استفاده از رنگ اختصاصی دیتیزون و آنتی بادی های ضد انسولین- پروانسولین و ضد رسپتور بتای انسولین مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین بیان ژن اختصاصی سلول های پانکراسی یعنی pdx-I در این سلول ها با روش RT-PCR بررسی شد. یافته ها: سلول های تمایز یافته مشتق از روش مستقیم مورفولوژی مشابه با سلول های بتای پانکراس نشان دادند. سلول های دیتیزون مثبت به صورت دستجات قرمز ارغوانی دیده شدند. نتایج بررسی RT-PCR بیان ژن اختصاصی سلول های بتا (pdx-I) را در سلول های تمایز مستقیم نشان داد. ایمنوفلورسنس وجود نشانگرهای اختصاصی سلول های بتا را دراین سلول ها به اثبات رساند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان می توانند در حضور عصاره پانکراس به سلول های مولد انسولین تمایز یابند؛ لذا استفاده از این نتایج تولید سلول های بتا از سلول های بنیادی در شرایط آزمایشگاهی را تسهیل می کند.